پیش‌از این، پرتاب این شاتل به دلیل نواقص ایمنی چندین بار به تعویق افتاده‌بود. اما این پرواز برای ایستگاه فضایی بین‌المللی، حیاتی بود و حتما باید انجام می‌شد. علت این امر بازوی رباتیکی است که روی شاتل قرار دارد و خیلی از فعالیت‌های نصب و راه‌اندازی انواع ماهواره‌ها و همین‌طور ترمیم ایستگاه فضایی بین‌المللی بدون آن امکان‌پذیر نیست.
اصولاً انتقال تجهیزات علمی و آزمایشگاهی و ملزومات زندگی در ایستگاه بین‌المللی، به‌خصوص بعد از انفجار شاتل کلمبیا بر عهده سایوز روسی بدون نقص، افتاده‌است. اما خیلی از ماموریت‌های حیاتی هم هست که بدون شاتل و بازوی رباتیکش امکان‌پذیر نیست. همین امر، حیاتی بودن این برنامه را نشان می‌دهد.
در برنامه اخیر شاتل، بال‌های صفحات خورشیدی ایستگاه فضایی بین‌المللی، با تلاش فضانوردان آتلانتیس گسترش پیدا کرد. واحد ستون ٣ و ٤ استار بورد ایستگاه فضایی بین‌المللی برای تامین انرژی این ایستگاه، طی یک پیاده‌روی فضایی شش ساعته که نخستین پیاده‌روی فضایی از چهار پیاده‌روی برنامه‌ریزی شده ماموریت اخیر شاتل بود، نصب شد. واحد S4/S3 که حدود 16 تن جرم دارد، توسط خدمه شاتل با استفاده از بازوی رباتیک ایستگاه فضایی و شاتل، به انتهای ستون استاربورد یک متصل شد.
این ستون جدید شامل مجموعه‌ای از صفحات خورشیدی است که در صورت راه‌اندازی آنها، قابلیت‌های این ایستگاه در تولید برق افزایش خواهد یافت. طول این صفحات در صورتی که نصب آنها کامل شود به حدود 40 متر خواهد رسید.
این عملیات به علت فشار بیش از حد بر چهار ژیروسکوپی که تعادل ایستگاه بین‌المللی فضایی را حفظ می‌کنند، با چندین ساعت تأخیر انجام شد.
این صفحات ظرفیت تولید برق ایستگاه فضایی را افزایش می دهد و راه را برای وصل کردن ماژول اروپایی کلمبوس در ادامه سال جاری به ایستگاه هموار می‌کند. استیو سوآنسان و پات فورستر این ماموریت را برای نصب واحد جدید روی ستون PORT6 در پیاده‌روی فضایی بعدی ادامه خواهند داد. دو پیاده‌روی فضایی دیگر برای تکمیل نصب این صفحات برنامه‌ریزی شده است.
در پی این برنامه‌های شاتل، مشکلی روی بدنه شاتل دیده‌شده که ناسا پس از عکسبرداری از ناحیه آسیب‌دیده، مجبور شد دو روز ماموریت آتلانتیس را تمدید کند.
انهدام فضاپیمای کلمبیا در سال ۲۰۰۳ ناشی از آسیب‌های وارده به همین عایق‌های ضدحرارتی و نفوذ گازهای داغ به فضاپیما هنگام بازگشت به جو زمین بود. این آسیب‌ها معمولاً ناشی از کنده شدن تکه‌های عایق نارنجی رنگ مخزن سوخت خارجی شاتل و اصابت آن به بدنه فضاپیما هنگام پرتاب است.
جان شانون معاون مسئول برنامه شاتل اظهار داشته است: «ما معتقدیم که وجود یک شکستگی به طول کمتر از 10 سانتی‌متر خطر چندانی برای شاتل ایجاد نمی‌کند. با این وجود نمی‌توانیم در این مورد خطر کنیم.»
در صورتی که این شکستگی کوچک تعمیر نشود، ممکن است هنگامی که شاتل در 21 ژوئن وارد اتمسفر زمین می‌شود با مشکل مواجه شود. به همین علت مقامات ناسا به منظور اجتناب از تکرار حادثه دلخراش شاتل کلمبیا، تصمیم گرفتند ماموریت این شاتل را دو روز تمدید کنند تا فضانوردان بتوانند شکستگی را تعمیر کنند.
ماموریت کنونی شاتل به فضا قرار بود دومین ماموریت ناوگان شاتل در سال جاری باشد اما بارش تگرگی غیرعادی در ماه فوریه در فلوریدا باعث خسارت دیدن مخزن سوخت شاتل و عقب افتادن برنامه پرتاب از اواسط مارس به ماه جاری شد.
علیرغم تأخیرها، مدیران ناسا ابراز اطمینان می‌کنند که خواهند توانست ایستگاه فضایی را پیش از بازنشستگی شاتل‌ها در سال 2010 تکمیل کنند.
ناسا در نظر دارد برای تحویل قطعات بزرگ، قطعات یدکی و سایر تدارکات به ایستگاه، 15 پرواز دیگر با شاتل‌ها انجام دهد. به علاوه یک ماموریت هم برای سرویس کردن تلسکوپ فضایی هابل در ماه سپتامبر2008 انجام خواهد شد.
